سختی گیر ها

سختی گیر ها ی مغناطیسی و سختی گیر ها ی رزینی هر دو در اصل سختی را از آب نمی گیرند و قادر به حذف این سختی های و املاح موجود در آب بر خلاف بسیاری از دستگاه های تصفیه آب نیستند .

سختی گیر های مغناطیسی در واقع با استفاده از قدرت میدان مغناطیسی که در محدوده فعالیت خود ایجاد می کنند ، بر روی ترکیبات کلسیم و منیزیم به عنوان دو عامل تشکیل دهنده رسوب اثر می گذارند ، که این موضوع باعث تغییرات فیزیکی در این محلول ها می شود .

این موضوع سبب می شود تا این محلول ها نه تنها در بدنه اتصالات و لوله ها تمایلی به ته نشین شدن و تشکیل رسوب نداشته باشند بلکه با در نظر گرفتن این خاصیت و اینکه سیال در حرکت است باعث از بین رفتن سایر رسوبات قبلی در سیستم هم می شوند .

اما سختی گیر های رزینی به شکل دیگری عمل می کنند . آنها در واقع بر روی یون کلسیم و منیزیم تاثیر می گذارند . آنها خاصیت یونی این محلول ها را دریافت می کنند و با تغییر آن به سدیم و یا پتاسیم مانع رسوب گرفتن لوله ها و اتصالات می شوند .

از این رو عمده تفاوت این دو نوع سختی گیر را در تاثیرات متفاوت آنها بر روی محلول های آب باید عنوان کرد . همین تفاوت ها نقد ها و بحث های زیادی را به راه انداخته و هر یک به زعم خود هر یک را برتر از دیگری عنوان می کند .